Zorgboerderij Vrouw Holle

Achtergrond

koeien

Uitgangspunt is respect van en naar elkaar en en het geven van geborgenheid. Tijdens de dagelijkse werkzaamheden willen we ieders zelfstandigheid vergroten.
Het samen zorg-dragen voor het totale project brengt bij ieder een volwaardig gevoel teweeg.

varken

Hier ligt ons varken, Juf Ans, lekker te baden in de sloot. Gewoonlijk kopen we enkele biggen van een paar maanden oud, bij voorkeur een beertje (mannetje) en twee zeugjes. Het eerst wordt dan het beertje geslacht, na zo'n negen maanden, net voor hij geslachtsrijp wordt. Zo vinden we dat we onze verantwoordelijkheid nemen in de afzet van beide geslachten. En toch zonder dit mannetje te hoeven castreren, want daar moet je als man toch niet aan denken! Het vlees van het geslachte varken wordt gedeeltelijk verwerkt tot gehakt in combinatie met rundvlees en dan als pakket aangeboden voor particulieren. Heerlijk eco-vlees.

tante met zeis

Op deze foto staat mijn tante van 80 met de zeis in haar hand. Zij ondersteunt waar mogelijk en op dat moment was ze bezig met het maaien van stekels (akkerdistel) op een van de vrijwilligersdagen die we rond de seizoenswisselingen organiseren. Leuke bijkomstigheid hierbij is dat we heuse reservaten bezig zijn aan te leggen voor wat velen zien als onkruiden. Ik zie dit anders; alle kruiden hebben hun specifieke kwaliteiten. Van vele weten we welke geneeskrachtige werking ze hebben, van anderen (nog) niet. Ik vind het steeds belangrijker dat alles wat er in de kosmos bestaat ook een plaats krijgt. Zo dus ook de on-kruiden en het on-gedierte. Ik houd daarbij wel het quantum in het oog. Het moet niet uit de hand lopen en tot plaag verworden maar ruimte moet er wel worden gecreëerd. Alle levensvormen moeten bestaansrecht ervaren. Dit leidt mijns inziens tevens tot een grotere harmonie in het geheel, het bekende natuurlijke evenwicht. Een tweede factor welke ik niet ongenoemd wil laten is dat ik ervan overtuigd ben dat juist de planten die hun eigen plek hebben gezocht, en dat zijn natuurlijk de onkruiden, een veel sterkere energie zullen hebben dan die welke gecultiveerd zijn en vaak keurig op regeltjes gezet staan. Wanneer er theeën of tincturen moeten worden gemaakt zou ik dan ook zeker kiezen voor deze groep planten.

kippen

De kippen mogen 's zomers rond vier uur naar buiten. Tot die tijd zitten ze opgesloten in een, weliswaar heel ruim, afgehekt stuk van de kas. 's Winters gaan ze wat eerder naar buiten omdat het eerder donker wordt. Wij vinden het heel belangrijk dat dieren echt het gevoel van vrijheid mogen beleven, en als de kippen naar buiten gaan is er geen hek waar ze achter moeten blijven. De grens proberen we zelf aan te geven; ze mogen niet de weg op, als dat toch gebeurt, dan gaan we er als razenden achteraan, vaak met stokken of takken en proberen ze dan ook te raken. Hiermee probeer ik ze duidelijk te maken dat er ook voor hen grenzen zijn waar ze rekening mee dienen te houden. Gelukkig lukt dat aardig en zo kunnen we hun grote vrijheid blijven behouden. 's Avonds als het schemeren gaat zoeken ze hun hok weer op en als ze allen binnen zijn sluiten we het hok. Op deze wijze ben ik er zeker van dat ze een heel goed leven leiden hier. Dit is heel belangrijk, denk ik, want dat komt in de kwaliteit van het vlees en de eieren onze ziel weer ten goede. Oei, dit is een linke uitspraak, realiseer ik me. Maar zo komen we op een nieuw thema uit, en dat is de gedachtegang die achter ons project schuil gaat; dit is de antroposofische gedachtegang. Wij houden er rekening mee dat we verantwoording hebben af te leggen voor onze daden, maar ook voor dat wat we niet hebben gedaan. Dit is een verreikend gedachtegoed maar tevens heel centraal staand op ons project.

paarden

Hier zijn onze paarden afgebeeld. Bessie met haar veulen en die van Abeleidy. Ik streef er naar zoveel mogelijk werk te doen met de paarden. Dat is voor mij goed, voor de paarden goed en voor de omgeving, waaronder de mensen die ons bezig zien. Iets anders, iets verrassends, iets enthousiasmerends voor velen omdat het niet meer alledaags is. En natuurlijk doe ik dit niet voor mijn omgeving maar ik ben me er we degelijk van bewust dat zaken zo werken en ook ben ik me ervan bewust hoe belangrijk, hoe waardevol een enthousiasmerende impuls kan zijn in een (woon)omgeving . We kennen vast allemaal een dergelijke ervaring, die ons heeft geraakt. Dat geluid, die lichtval, dat bijzondere hek of dat slingerende slootje. Zo zijn er natuurlijk ontelbare voorbeelden te vinden waardoor mensen zich geraakt voelen, terwijl een ander er zo aan voorbij kan lopen.

De paarden bij ons, net als de overige dieren, worden natuurlijk gedekt. Dat vinden wij belangrijk. Wij denken dat anders een nieuw leventje wordt gecreëerd vanuit een basis-gemis. Op het moment hebben we dus twee merries met twee veulens van ca. anderhalf jaar. De bedoeling heb ik om ze allemaal te betuigen en ook in regelmaat aan te spannen, dus binnenkort moeten ook de veulens beleerd worden. Het is een leuke bijkomstigheid dat het voor mij, als degene die het beleren uitvoert best een heel kenproces omvat. Het is namelijk enkele malen voor gekomen dat een van de paarden op hol geslagen is. Ik ben een tijd lang behoorlijk huiverig geweest om dat paard weer aan te spannen maar door wat overtuigende tips van een buur ben ik aangemoedigd een nieuwe stap te zetten; uit de verwachting blijven en in de ontmoeting en het vertrouwen proberen terecht te komen met dat dier. Dit lijkt gelukt, ik heb haar gisteren voor het eerst weer voor de kuul durven zetten zonder assistentie. Een heel voldoeninggevend en zekerheid verschaffend effect had dit nou op mij! Een echt nieuwe stap in de opbouw van mijn zelfzekerheid, goed hè?

koe melken

Hier heb ik een afbeelding van mezelf, bezig koe Tonny te melken. Juup hangt over het hekje en Ibrahim krauwt wat op de staart van Tonny. Deze foto heb ik opzettelijk uitgekozen, juist omdat Ibrahim er op staat. Ibrahim is bij ons weg sinds mei 2009. Dat vind ik heel jammer, ondanks het feit dat ik die ontwikkeling zelf in gang heb gezet. Toen Ibrahim bij ons kwam was zijn zorgvraag groot. Daar tegenover stond ook een heel goed budget. Na verloop van tijd, hij heeft bij ons gewoond gedurende een jaar en acht maanden, ontwikkelde hij zich dermate goed dat zijn budget zo laag werd,dat het voor ons niet langer interessant was om deze zorg langer te continueren. Ik ben bepaald niet trots op het feit dat ik hem de zorg heb opgezegd maar heb hiermee voor mijn gevoel ook voldoende lang gewacht eer ik deze stap nam. Het is er toch van gekomen en ik ben er wel trots op, dat hij het nu wel weer redt in zijn ouderlijk gezin en zij met hem. Waarom dit verhaal? Met dit verhaal wil ik laten weten dat we ook zorg bieden in de vorm van wonen. Wonen binnen de setting van een gezin, ons gezin. Het gezin bestaat nu uit een vader en vier kinderen. Rina, de moeder en de oprichtster van Vrouw Holle, is begin 2009 overleden.

De zorgvragende krijgt een eigen kamer maar pauzeert en eet met ons, net als onze eigen kinderen. Overigens wordt de zorgvragende zo-wie-zo behandeld als of hij een eigen kind zou zijn. Geen voorkeursbehandeling, maar ga ook niet beginnen over 'discriminatie' zoals ik wel eens van Ib heb moeten horen, want daarvan ben ik heel zeker; dat is hier niet aan de orde. Soms wil een persoon helemaal geen begeleiding ontvangen en hier überhaupt niet zijn. Dan wordt het heel lastig om tot enig resultaat te komen en soms escaleert het dan ook, de ene keer vroeg, de andere keer later. Maar in andere gevallen blijkt deze setting enorm aan te slaan. Er wordt rust, regelmaat, gezelligheid en vooral een consequente aanpak ervaren doordat de zorgvragende altijd wordt omgeven met dezelfde mensen. Er is dan ook veel minder kans dat bij de wisseling van begeleiding - zoals dat op instituten gebeurt - verschillend wordt gekeken naar een voorval. Ik denk te kunnen stellen dat ook kinderen met opvoedingsproblematiek op een plek zoals een zorgboerderij beter af zijn dan in een instituut met steeds maar wisselende begeleiding. In ieder geval heb ik bij Ibrahim heel goed resultaat mogen zien ontstaan. Hierbij dient wel mee vermeld te worden dat ook de andere partijen, te weten; school en de familie met de neuzen in dezelfde richting hebben gewezen en vooral dat heeft tot een verbluffend resultaat geleid.

naar boven