Het kwaliteitssysteem ziet er hier als volgt uit;
Mijn visie is dat het voor mensen (niet alleen zorgvragenden) belangrijk is te leren omgaan met en inschatten van gevaren. Wetende dat de verschillende cliënten zowel hun kwaliteiten alsook beperkingen hebben, en rekening houdend met de hier aanwezige gevaren schat ik per geval in wat voor wie wel dan niet geschikt is om mee om te gaan. Ik ben en blijf eindverantwoordelijk en bepaal aan welke gevaren iemand blootgesteld mag worden. Ik probeer voor iedere zorgvrager afzonderlijk in te schatten wat diegene aan kan. Overziet hij/zij een gevaar helemaal? In geval ik daaraan nog twijfel houd ik diegene daarvan weg.
Wat ik ontzettend belangrijk vind is dat hier een ontspannen sfeer heerst. Als spanningen toch ontstaan probeer ik die met betrokkenen zo spoedig mogelijk op te helderen, niet uit de weg te gaan en vervolgens opnieuw de harmonie te bewerkstelligen.
Spanningen hebben mijns inziens weldegelijk een functie; het is een heel leerzaam proces voor alle betrokkenen wat niet uit de weg dient te worden gegaan. Na tot een oplossing te zijn gekomen lopen zaken in de regel beter of veel beter.
Zoals ook in de huiselijke sfeer spanningen zich voordoen kan dat ook hier gebeuren. Het aangaan van die spanningen betekent voor mij onderkennen en bespreken ervan, en dat is zoals gezegd essentieel voor de sfeer. Belangrijk doel voor mij is dat mijn cliënten ook in huiselijke sfeer en hun verdere leven leren omgaan met wrijving.
Ontwikkeling van mensen staat hier heel duidelijk centraal; zelfredzaamheid bevorderen binnen een veilige bedding. Ik zie een zorgboerderij als een oefenplaats op sociaal en emotioneel gebied.
Calamiteitenprotocol
Om te beginnen, voor de beeldvorming; er werken hier nooit meer dan drie zorgvragenden tegelijk. Ze zijn geen van allen fysiek beperkt. Ze zijn weliswaar niet altijd in dezelfde ruimte werkzaam, maar ik als begeleider houd het overzicht waar de mensen zijn en wat hun activiteiten betreft.
Bij brand wordt alarm geslagen d.m.v. een bel (handbel). De zorgvragenden weten dan waar te verzamelen.
Bij ongevallen volg ik de richtlijnen van BHV en wordt indien nodig contact gelegd met de huisarts of 1-1-2. Uiteraard wordt dan ook de achterban van de cliënt in kennis gesteld.
Bij huiselijk geweld of kindermishandeling
Op het moment dat ik huiselijk geweld vermoed of mishandeling (lichamelijk, psychisch of sexueel) neem ik contact op met externe hulpverlening. Zo vergaar ik kennis om in deze de juiste weg te bewandelen.
Het hier gehanteerd klachtenreglement
Regelmatig komen hier vaste bezoekers die door de jaren heen een intensieve band hebben opgebouwd met de cliënten. Deze band mag inmiddels worden gezien als een vertrouwensband. In geval de zorgvragende een eventuele moeilijkheid niet durft te bespreken met mij, dan zorgt deze vertrouwensband met die bezoekers er wel voor dat de zorgvragende met hen in contact kan gaan. Hier vertrouw ik op. Het is immers ook in mijn belang wanneer een bestaande moeilijkheid door de zorgvragende geuit wordt. Eventuele klachten van de achterban van de zorgvragende worden uiteraard direct met mij besproken. Zo gaat het al sinds 2001 en dat werkt hier naar tevredenheid.
Niek.